Sagopa Kajmer - Karartma Geceleri ft. Ceza

ceza:

hayat toz pembe kimine göre yaşamak boşuna gitmesede hoşuna yaşamak zorunda kader ölmüş ahların daha yolun başında taşı aşı bana taşı bağrına basana sevgiden uzak duygular düğümlenince sevginin bittiği yerde avunmak imkansız olur sokaklar gerçeklerin albümü her günü beyaz bir sayfa yazılmayı bekliyen gördüklerin her zaman siyah tonunda sefalet içinde yaşayanlar ve onları ezip geçenler yaşı daha beş dilenir yeri belliği değil kimi hasta lösemi kimi pençesinde daha beteri el arabalarıyla seyyar satıcılar yağmurun altında sabaha kadar kıt kanaat evine bir lokma ekmek götürmek için mücadele etmekte kimisinin sıcak yattığı bir parkın sapa köşesinde ıslak ve çürük tahta bankı okumuş gazeteler bahtaniyesi belki tek dostu şarap ama onun hali harap.

nakarat:

gece bile örtemez sokakların derdini çeken bilir ancak karanlık sokak geceleri günü dünü tutmasada yaşamak zorundadır karanlık soğuk ve yalnız karartma geceleri.(2&)

sagopa kajmer:

kapat gözlerini düşün sokakları binlerce insan yürüyor ve bakıyor etrafına sen ve ben yabancı dünyalarda yaşayan kardeşleriz selam yok burada yalnız gözler konuşur yürürsün kaldırımlar üzerinde binlerce yabancı kim olduğunu sorarsın kendine burada işim ney birden bire iki minik yaklaşır yanına düşünürsün ne insanlar var bu koca dünyada diye düşüne düşüne yoluna devam edersin ve o anda köşe başında oturan bir ana elinde yavrusuyla oturmuş soğuk taşlara gözleri kapalı yavrucak kendi dünyasında insan sesleri yükselelir caddelerden ve sen sessiz adımlarla onlarla birlikte yürüyen beden bedenine güç veren hayat paranoyak olmuş sana bana sonsuz tabiat.